Bi gün birini görürsün de elin ayağın birbirine dolaşır ya; ondan sonra başlar işte uzaktan bakmalar, "ulan şimdi birisiyle paylaşsam ondan sonra uğraş dur" diye kendi içinde bazı duyguları yaşatmalar. Ama içinde yaşarsın işte, içinde yaşatırsan da her geçen gün daha da yüceltir, büyütürsün. Fakat elbet o gün gelir ki, gerçeklerle senin içinde büyüttüklerin birbirinin sağlamasını yapamaz. O gün anlarsın işte, paylaşmak yerine kendi içinde büyüterek hem kendini hem de geçen zamanı yanılttığını.
Bazı şeyleri sadece kendi içinde saklamak ve sadece yeri geldiğinde ortaya çıkarmak güzel şey de, paylaştıkça artan lezzetler de var elbet.
İşte bu yüzdendir günün birinde onlarca benzer temalı blog olmasına rağmen kıyısından bir başlangıç yapmanın sebebi.
Paylaşalım da, kendi içimizde büyüttüklerimizle boşuna bir özgüven mi elde etmişiz, yoksa cidden var mıdır bazı kapasiteler.
Let's go!
